lunes, 9 de abril de 2012

Ziurgabetasuna...

Egun hauetan sentimendu kontrajarriak sentitu ditut. Clara bere etxera itzuli da Pazko astea dela eta, beraz nahiko bakarrik geratu naiz hiri honetan. Baina egia esan aurrera jarraitzeko arrazoi bat izan dut. Larunbatean, ostiraleko festaren aje apur batekin nengoela, dei bat jaso nuen telefonoan. Kafetegi bateko nagusia zen eta proba bat egitea nahi nuen. 50 minutu nituen bertara iristeko, telefonoa eskegi eta armairutik hartu nuen lehen arropak jantzi eta haruntz ia hegan joan nintzen.

Kafetegi honetan ezagun bat lan egiten du, berak esan zidan bertara nire "CV"a eramatea, uste zuelako norbait behar zutela. Bertara iristean ahal nuen guztian lagundu nuen. Bertan zegoen neskak gutxi gora behera guztia nola egin behar zen azaldu zidan eta bi ordu t'erdi lan egin eta gero nagusiak esan zidan hurrengo egunean deituko zidala.

Itxura ona du kontakizunak, baina oraindik nagusiaren deiaren zai nago. Atzo egun guztia telefonoari begira eman nion, nere ezagunari deitu nion eta ez zidan hartzen. Horretaz gain, ingeleseko kurtsoan ezagututako neska bati deitu nion eta ezta. Beraz, atzo pare bat buelta eman nituen etxe inguruko zonaldetik, ia galduta eta arratsaldean planik gabe. Gelan ezin nuen ezer egin, internetera konektatu nahi nuen baina ezin, eta azkenean Clararen etxera joan nintzen ea internet bitartez norbaitekin hitz egiteko aukera nuen. Hala izan zen, lagunekin hitz egin eta gero etxera buelta.

Bueltatzerakoan berriro ordenagailua piztu musika jartzeko eta berriro ere ordenagailuak unibertsitateko sarera konektatzeko klabea eskatzen zidan, akats bat zela uste nuen eta inoiz ez det klabea jarri, baina atzo bai, eta hara non internet lortu nuen. Ez dakit nondik datorren sare hau, baina orain nire etxetik idazten ari naiz...

Telefono deiaren zai jarraitzen det eta egia esan gaur ez det gauza berezirik egin, Euskal Herriko albisteak irakurri eta etxean egon. Eguraldiak ez du laguntzen kalera ateratzeko.

Bihar, nire lehen bisita izango det eta horrek animatu egiten nau, berarekin turismo pixka bat egiteko aukera izango dut eta lanaren asuntoaz agian pixka bat ahaztu. Ez dakit oso ondo zer gertatuko den tipo horrekin. Ez dakit beregana joan edo itxaron. Momentuz itxaroten jarraituko dut eta nire ezagunari galdetuko diot ea zerbait dakien edo...

2 comentarios:

  1. tu pequeña italiana geroz eta gertuago!zure blogaren jarraitzaile sutsu!

    ResponderEliminar
  2. umm! blogaren jarraitzaile sutsu anonimo bat... zein izango zara? ajaja

    ResponderEliminar